Neden mi?

Geçmiş, gelecek ve şimdi. Neden "şimdi" peki? Neden yaşadığımız an "gelecek" olmuyor ki? Bilsek başımıza gelecekleri, ona göre davransak olmaz mıydı? Hata yapmazdık işte. Güvenmek ne öyleyse? Belli bir geçmişi yaşayıp oluşan bi kavram değil mi? O zaman sadece "geçmiş" ve "gelecek" olsa mesela? Ama şimdi olmasa asla... O güven de yıkılabiliyor aslında. Yok, o zaman sadece gelecek olsun, emin adımlarla yaşayalım, bulunduğumuz anı hissetmeden geleceği hissederek sadece. Çünkü "şimdi"yi yaşayınca tek hissettiğin geçmişten kalan şeyler oluyor. Geçmiş seni yanıltıyor aslında. Geleceğinin de öyle olacağını sanıyorsun kendi kendine. Bilmiyorsun ki insanlar değişebilir, verdiği sözler de tutulmayabilir. Sen kendi kendine düşündükçe yine anlam veremiyorsun, "ama öyle değildi?" diyorsun. Olur mu? Apaçık ortada neyin nasıl olduğu. Kendini kandırma sürecinde her zaman yalnızdın aslında. Sadece yanında hissediyordun çevrendekileri. Sen onların yüz probleminin yüzüne ortak olmaya çalıştın ama onlar senin yüz probleminden birinin bile ne olduğunu asla bilmediler. Ama gerçeği, ileriyi bilseydin belki böyle olmayabilirdi? Böylece hayatına aldığın insanlara da dikkat ederdin? Peki ya hayatına aldıklarının hiçbiri gelecekte kalmayacaktıysa? Olsun, yine de ona göre atardın adımlarını. Yani, evet en azından ben böyle yapardım. Şuan sorduğum "niye" sorusunu sormuyor olurdum işte. Şimdi geleceği bilmiyorum, ne olacağını da, kimin kalacağını da. Ama geçmişimi biliyorum. Gidenin gittiğini, umursamadığını... En kötüsü de asıl umursadıklarımın, verebildiğim herşeyi verdikçe, karşılığında hiçbir şey beklemedikçe,  alay edercesine vermediğim şeylere yakına yakına gidenler olduklarını...  Ne kadar kolay geliyor insanlara "sen geleceğe bak" demek. Bu lafları artık duymak bile istemiyorum aslında. Nasıl geleceğe bakmamı bekliyorlar ki? Tamam işte, benim de istediğim bu zaten ama bakamıyorum...!?

0 voices:

Post a Comment

I love all the people who babble!

Whisper